Leygardagin fór 2. liðið allan vegin til Hellerup, har slagið skuldi standað á vakra heimavøllinum hjá B1903. Sólin skein alfagurt og líkindini vóru perfekt til góðan fótbóltsdyst. Hetta bleiv tó væl og virðiliga broytt seinni.
Sjálvur dysturin var sera tættur, uttan at tað hendi stórvegis. Liðini skiftist um at halda uppá bóltin og trekkja seg aftur. Í 1. hálvleiki hevði heimaliðið møguliga sindur meira yvirvág í spælinum, men tað var hinvegin ÍF Føroyar ið stóð fyri teir fáu málmøguleikar ið vóru. M.a. hevði J skot beint framvið málið, JD bleiv takklaður í skotløtuni og Johan var nakrar ferðir um reppið til at koma fram til góðar møguleikar, men tað bleiv allatíðina bert til ”lige ved og næsten”. Í hinum endanum stóð tann defensivi múrurin stinnur, sostatt at tað vandamiklasta hinir komu fram til vóru nøkur innlegg.
Støðan var tískil 0-0 í hálvleikinum, men 2. hálvleikur byrjaði sum eitt óðveður, bókstaviliga! Aftaná fáar minuttir fekk Johan størsta møguleikan í dystinum, aftaná ein tilvildarligur bóltur datt fyri føturnar á honum í fríari støðu fáar metrar frá málinum. Tíverri kom málmaðurin framúrskarandi skjótt og væl út og fekk bjargað skotinum frá Johan. Um hetta mundið var veðurlagið broytt somikið nógv, at sjálvt Móður Føroyar hevði verið æviga stólt. Uppá lítla løtu fór veðrið frá sól og turt til ódn og monsunregn, og tá ið hekklingur og torusláttur eisini kom uppí leikin, noyddist dómarin at steðga dystinum fyribils, til tess at menn kundu fáa tak yvir høvdið eina løtu.
Lagið var tó framvegis gott og skemtiligt og uml. 15-20 min. seinni sloppu menn í aktión aftur. Um okur enn vóru vátir og kaldir er ilt at siga, men faktum er tíverri at heimaliðið kom væl betri frá byrjan aftaná ófrívilliga steðgin. Eitt fríspark tætt uppá miðjarsirkulin bleiv skotið sera væl innfyri og har var ein dani fyrstur og fekk stútað til 1-0. Sum um tað ikki var frustrerandi nokk at B1903 skoraðu uppá sín fyrsta málmøguleika, so var seinna málið óendaliga frustrerandi. Eitt hart innlegg frá 30-35 metrum rakar ein føroyskan verjuleikara, sum stendur 20-25 metrar frá málinum, men málverjin verður fangaður á skeiva beininum og bólturin fer onkursvegna inn í nærmasta horn. Tað gongur long tíð ímillum at man sær heldigari mál.
Aftaná hetta bleiv tað sera torført, tí ódnarveðrið gjørdi tað fulstendiga ógjørligt at spæla fótbólt. Bólturin steðgaði t.d. ofta á tí váta vøllinum og hetta var til stóran fyrimun fyri heimaliðið, av tí at umstøðurnar vóru perfektar til at bert skula verja eina leiðslu, ístaðinfyri at spæla fótbólt. Ein redusering kom tó, aftaná Emil stútaði ein bólt inn um verjuna, har toppskjúttin Johan var ísakaldur (bæði so og so) einsamallur við málverjanum. Trýstið á heimaliðið vaks fyri hvønn minutt, men inn vildi bólturin ikki. Sigurð var so óheppin at glíða í skotløtuni tá ið hann fekk ein stóran málmøguleika og teir flestu hildu eisini at Reidar skoraði ímóti endanum, men hansara stútari fór tíverri beint uppum. Endaligið úrslitið bleiv tí 2-1 til B1903, men ongin ivi er um at ÍF Føroyar høvdu uppiborið betri.
Uppstillingin:
Sjúrður
Ásbjørn – Hanus – Teitur – Jóhannus
Ingi S. – Emil – J – JD.
Jóhan Petur
Johan
Bonkurin: Bartal, Sigurð, Jákup S.
Dagsins Leikari:
Aftaná sera gott avrik í miðverjuni, fór Hanus trygt avstað við heiðrinum við 6 atkvøðum.
Dagsins Detalja:
Sjúrður var offur fyri fúlari stempling á knæið og ongin í øllum Hellerup var í iva um at hann fekk ilt. Hann fekk eisini fríspark, men var sjálvsagt í øðini um at gerningsmaðurin onki kort fekk. Hann fór tí í harðmælt kjak við dómaran um hetta, aftaná hann endiliga var komin á føtur aftur. Dómarin var tó somikið skelkaður av hesum at hann als ikki visti hvat hann skuldi siga. Hann fekk bert mumlað og stamað okkurt ósamanhangandi nonsens út, sostatt at Sjúrður til síðst bleiv so ótolin at hann kølnaði niður aftur og droppaði at skeldast víðari. Ringt er at siga um dómarin valdi hesa mannagongd við vilja, men faktum er so at hann fekk sissað Sjúrða, so tað er væl møguligt at dómarar kring alt Keypmannahavn fara at skriva hesa lítlu fintuna aftanfyri oyra 😉